Jędrzejczyk po walce na UFC 231: Popełniłam kilka błędów, ale...

Maciej Turski: Prosto z samolotu, widać zmęczęnie. Wielogodzinny lot kosztował sporo zdrowia.

 

Joanna Jędrzejczyk: Snu było bardzo mało. Zawsze po walce jest sporo emocji. Tak naprawdę położyłam się na kilka godzin i wieczorem już byłam w samolocie z Toronto. Ze względu na zmianę strefy czasowej nie mogłam też zbytnio pospać w czasie lotu. Jest zmęczenie, ale także satysfakcja z wykonanej pracy w tym roku. Bardzo się cieszę, że podjęłam takie wyzwanie i od razu, w debiucie w nowej dywizji, w walce o tytuł. Teraz wróciłem do Polski i wreszcie będę mogła cieszyć się atmosferą świąt z bliskimi.

 

Obie wykonałyście pracę domową i tak naprawdę nie było zaskoczenia przebiegiem tej walki. Taktycznie wszystko odbyło się zgodnie z planem. Pojedynek był reklamowany jako najlepsze starcie w historii kobiecego MMA i faktycznie pod względem technicznym stał na bardzo wysokim poziomie.

 

Miło mi to słyszeć. Zdecydowanie moi trenerzy mieli już doświadczenie z walkami z Valentiną Shevchenko i to pomogło w moich przygotowaniach. Starałam się realizować ten plan, a Valentina postawiła trudne warunki walki. Mocno zaskoczyła nas sprowadzeniami, takimi haczeniami. Widziałam, że traciła z kolejnymi rundami sporo sił. Zawsze pracuje mocno w klinczu, a tym razem nie była tak aktywna. Szkoda, że znajdowałam się plecami do siatki. Sędziowie nie widzieli mojej pracy i wyprowadzanych ciosów oraz kolan. Była bardzo mocna fizycznie i sprytnie przytrzymywała mnie w parterze i przy siatce. Traciłam wiele czasu, aby wyjść z niekorzystnej pozycji. Pod tym względem na pewno była silniejsza. Myślę jednak, że walka mogła się podobać. Już wyciągam wnioski i mam głód, chęci na zdecydowanie więcej.

 

Czujesz, że zrobiłaś wszystko, co mogłaś? A być może mogłaś uniknąć pewnych błędów?

 

Zawsze daję z siebie wszystko. Nie lubię mieć do siebie pretensji i tak było też tym razem. Walki nie zawsze toczą się po naszej myśli, taki jest ten sport. Czasami decyduje forma dnia, czasami decyduje rywal, z którym się mierzymy. Wiem, co bym zrobiła lepiej, ale na chwilę obecną mogę powiedzieć, że tamtej nocy dałam z siebie 100 %. Przydarzyły się błędy, ale Valentina też nie pozwalała mi się rozwinąć w pewnych aspektach. Spekulowano, że mogę być słabsza fizycznie i Valentina to pokazała w parterze. Mam kilka siniaków, ale większych obrażeń nie odniosłam. Potrafiłam kontrolować w defensywie pozycję w parterze i wyprowadzane przez nią ciosy. W poprzedniej walce pokazała, że potrafi mocno rozbić w tej pozycji swoje rywalki. Byłam nieco zaskoczona. Jej ciosy i kopnięcia nie ważyły wcale tak dużo. Akcje były sygnalizowane. Czasami trafiała, ale w większości potrafiłam ich umiejętnie uniknąć. Musiałam trzymać dystans, bo takie akcje potrafią skutkować nokautami.

 

Jeśli można przyczepić się do czegoś pod względem taktycznym to przede wszystkim wyprowadzane przez Ciebie kopnięcia okrężne na korpus. Zwracałaś na to uwagę, że Valentina potrafi je przechwycić i poszukać obalenia. I w tym pojedynku wykorzystała Twoje akcje właśnie do skutecznych sprowadzeń.

 

Rozmawiałam o tym już z moimi trenerami na gorąco po walce. To był niewątpliwie mój błąd. Miałam kopać przede wszystkim niskie kopnięcia lewą nogą, kopnięcia w okolice łydki, kopnięcia frontalne czy też wysokie kopnięcia prawą nogą. Odczuwałam po swoich akcjach coraz większy ból na stopie i piszczelu, bo Valentina dobrze blokowała łokciami. Konsekwentnie starałam się do ostatnich sekund trzymać założonego planu.

 

Werdykt po zakończeniu walki przyjęłaś z dużą pokorą...

 

To była walka na najwyższym, światowym poziomie. Niektórzy wróżą mi koniec kariery. Ja cieszę się z tego, jak przebiegło obóz i jak pokazałam się w trakcie walki. Nie można porównać Valentiny do innej przeciwniczki. Pobiłam tym pojedynkiem rekord Rondy Rousey, jeśli chodzi o występy jednej zawodniczki w walkach mistrzowskich UFC. Dokonała tego Polka. Na dwanaście walk przez cztery i pół roku stoczyłam dziewięć o tytuły. Cały czas walczę na samym szczycie organizacji i patrzę optymistycznie w przyszłość. To był intensywny czas dla mnie, a teraz czas trochę odpocząć. W Stanach nie mam na to czasu, nie mam życia prywatnego. Za oceanem jestem w ciągłym treningu i wokół tego kręci się mój świat. Zdecydowanie łatwiej byłoby, gdybym miała okazję po zajęciach skupić się na codziennych sprawach, ale taki obrót sprawy też mnie umacnia i motywuje.

 

Padło wiele słów krytyki odnośnie przestrzelonych uderzeń, ale w statystykach na przestrzeni pięciu rund wyprowadziłaś więcej ciosów. Jak widziałaś to z perspektywy walki?

 

Moja gra musiała się nieco zmienić. Wiem, że część publiki wymaga ode mnie dawnych kombinacji i sposobu walki. To już nie zda sprawdzianu. Wszyscy wiedzą, jak walczę i każdy mnie analizuje. Chciałam sporo uderzeń markować, oszukiwać Valentinę i udawać ataki zdając sobie sprawę, że jest zawodniczką kontrującą. Nie chciała wchodzić w te wymiany. Wiedziała, że jej akcje mogą skutkować moimi odpowiedziami. Przestrzelonymi ciosami chciałam jej nieco mydlić oczy i wyprowadzać dla przykładu bezpośrednie kopnięcia, aby utrudnić jej przechwycenie moich akcji. Zdecydowanie mogło być jeszcze więcej tych ciosów, który doszłyby do celu. Wyglądało to, tak jak wyglądało. Myślę, że pokazałam hart ducha i polskie waleczne serce. Dla mnie to też był duży sprawdzian.

 

Zadebiutowałaś w kategorii muszej i od razu po zakończeniu walki rozpoczęła się dyskusja na temat Twojej przyszłości. Mówiłaś na konferencji prasowej, że zostajesz w tej dywizji. Chwilę później, w tym samym miejscu, szef UFC Dana White powiedział, że chciałby Cię widzieć w kategorii słomkowej.

 

Bardzo szanuję relację z szefostwem UFC. To nie jest tylko współpraca biznesowa, ale mogę liczyć także na ogromne wsparcie poza okresem przygotowawczym. Po gali Dana chciał mnie pocieszyć, ale taki jest sport. Próbował mnie dwukrotnie przytulić, ale ze złości nie pozwoliłam mu na to. On jest szczerym człowiekiem. Widziałam, że współczuł mi tej porażki. Nauczyłam się akceptować z klasą przegrane i cieszę się, że potrafiłam przejść taką wewnętrzną przemianę.

 

Wracasz w takim razie czy zostajesz wyżej...

 

Zbijanie wagi to dla mnie katorga. Najbliższe mi osoby wiedzą o tym najlepiej. Jak zachowuje się mój organizm, jak wyglądałam przed pierwszą walką z Rose i jaki był efekt końcowy. O wielu sprawach nie chciałam mówić. Wielu ludzi może mówić, że to są wymówki, ale kto ma wiedzieć, to wie. Nie chcę tego przechodzić raz jeszcze. Teraz czułam się naprawdę dobrze. W Stanach się mówi "quality over quantity", czyli "jakość ponad ilość". Zawsze staram się pracować coraz mądrzej. Tym razem mogłam pogodzić jakość z ilością. Pozwalała mi na to nowa kategoria wagowa. Miałam po prostu więcej siły i więcej energii. Nawet fizjoterapeuta Kamil Iwańczyk dostrzegał, że ma znacznie mniej pracy, bo organizm się lepiej regeneruje. Jeżeli zejdę do kategorii słomkowej, to tylko po pas mistrzowski. Inaczej zadbam o swoje ciało i zostanę wyżej. Mam nadzieję, że aktualna mistrzyni Rose Namajunas podejmie szybko decyzję o obronie pasa. Ma na to jeszcze cztery miesiące, aby zmierzyć się z najprawdopodobniej z Jessicą Andrade. Na 99,9 % jestem kolejna w walce o pas. Zobaczymy, co będzie dalej.

 

Warto wspomnieć, że w hali w Toronto panowała wspaniała atmosfera, o czym wspominał też Dana White.

 

Wchodząc do oktagonu rozejrzałam się po publiczności i na chwilę musiałam się zatrzymać. Widziałam 1/3 czy 1/4 hali wypełnionej polskimi flagami. Rodacy przybyli z całego świata mi dopingować. Jestem za to bardzo wdzięczna. Bez kibiców nie ma żadnego sportu, a tym bardziej MMA. Cieszę się, że potrafię przyciągnąć na trybuny tylu fanów. Czułam ogromne wzruszenie i jestem zmotywowana do jeszcze cięższej pracy.

 

Co lepiej smakowało - donuty w hotelu czy pizza pepperoni po konferencji prasowej?

 

Pizza troszkę już leżała i była sucha jak podeszwa, ale po takich wyrzeczeniach i tak smakowała bardzo dobrze. Nie mogę się już jednak doczekać kaczuchy z domowej hodowli od taty. Do tego buraczki, zupa ogórkowa i ciacho drożdżowe. Lecę od razu do Olsztyna, do rodziny i nie mogę się doczekać spotkania z bliskimi.

 

Dziękujemy za poświęcony czas i dobrą walkę, pomimo tych słów krytyki, które się pojawiły.

 

Jestem pozytywnie zaskoczona. Cieszę się z waszej obecności. W sporcie zawsze jest wygrany i przegrany. W MMA nie daje się medalu za drugie czy trzecie miejsce. Wygranym jest każdy, kto wychodzi do walki. Tygodnie wyrzeczeń, potu, łez i krwi kosztują naprawdę wiele. Cieszę się, że gale UFC można oglądać na antenie telewizji Polsat. Powtarzam to w kółko, ale to jest naprawdę coś wspaniałego!

 

Rozmowa z Joanną Jędrzejczyk w załączonym materiale wideo!

Przejdź na Polsatsport.pl