Fatalne kontuzje polskich siatkarzy (ZDJĘCIA)

Zobacz inne galerie:

Poprzednie

Następne

Sebastian Świderski – przyjmujący odniósł dwie groźne kontuzje w końcówce sportowej kariery. W lipcu 2009 roku zerwał ścięgno Achillesa podczas sparingowego meczu z Bułgarią w Bełchatowie. Ta kontuzja wyeliminowała go z mistrzostw Europy, na których Polacy zdobyli złoto. Wrócił do gry po wielu miesiącach rehabilitacji. W listopadzie 2010 roku doznał kolejnej poważnej kontuzji. W wyjazdowym meczu ligowym ZAKSY z Asseco Resovią skręcił kolano i zerwał mięsień czworogłowy uda. To oznaczało kolejną wielomiesięczną rehabilitację. Wrócił na boisko, ale urazy odnawiały się, co doprowadziło do zakończenia przez Świderskiego kariery w marcu 2012 roku. /fot. Cyfrasport

Michał Winiarski – serca polskich kibiców zamarły, gdy podczas meczu mistrzostw świata 2014 z Iranem musiał opuścić boisko. Dolegliwości kręgosłupa nie pozwoliły mu na kontynuowanie gry; siatkarz walcząc z bólem, przy pomocy fizjoterapeutów opóścił łódzką Atlas Arenę. Sytuacja wyglądała dramatycznie, ale kapitan reprezentacji Polski zdołał szybko wrócić do dyspozycji i pomógł drużynie w decydujących meczach. Kolejne lata to ciągła walka z urazem, przerwy w grze, wreszcie decyzja o zakończeniu kariery, którą Winiarski podjął w kwietniu 2017 roku. Nie były to jedyne problemy tego zawodnika ze zdrowiem. Wcześniej, w 2009 roku przeszedł operację barku i był wyłączony z gry na kilka miesięcy; nie pojechał z tego powodu na ME do Turcji. /fot. Cyfrasport

Marcin Prus – mistrz świata juniorów (1997), jeden z największych talentów na pozycji środkowego w polskiej siatkówce i jedna z gwiazd Mostostalu-Azoty Kędzierzyn-Koźle. Profesjonalną karierę zakończył właściwie w 2002 roku, w wieku 24 lat, po serii kontuzji. Zaczęło się od urazu stopy w 2001 roku, później okazało się, że siatkarz cierpi na zapalenie żył. Do tego doszły problemy z kolanami... Prus walczył o powrót na boisko, przeszedł dziewięć operacji, ale ostatecznie musiał pożegnać się z wyczynowym sportem. /fot. PAP

Tomasz Wójtowicz – najlepszy polski siatkarz w historii - mistrz świata (1974) i złoty medalista olimpijski (1976) - miał w swej karierze wiele problemów z kontuzjami. Z powodu urazu kręgosłupa nie mógł zagrać w mistrzostwach świata 1978. Na igrzyska do Moskwy (1980) pojechał z dwiema kontuzjami – najpierw wypadł mu dysk, a później pojawił się problem z łąkotką. Z powodu problemów zdrowotnych nie zagrał też w finałach mistrzostw Europy 1981, w których Polacy zdobyli srebrny medal. /fot. PAP

Dawid Murek – w grudniu 2009 roku podczas spotkania PlusLigi, w którym jego drużyna AZS Częstochowa grała na wyjeździe z ZAKSĄ Kędzierzyn-Koźle, doznał jednej z najbardziej dramatycznych kontuzji w historii polskiej siatkówki. Po bloku pechowo opadł na stopę atakującego Michała Ruciaka. Uraz wyglądał koszmarnie, a zawodnika błyskawicznie przewieziono do szpitala. Szczegółowe badania wykazały otwarte zwichnięcie stawu, złamanie kostki bocznej oraz zerwanie jednego z więzadeł stawu skokowego. Siatkarzowi groziła nawet amputacja. Skończyło się jednak szczęśliwie. Zawodnik po siedmiu miesiącach rehabilitacji wrócił do treningów, a później do gry. /fot. PAP

Ireneusz Kłos – rozgrywający Gwardii Wrocław miał być ważną postacią polskiej reprezentacji na igrzyskach Moskwa 1980. Niestety, na miesiąc przed rozpoczęciem imprezy zaczęły mu doskwierać dolegliwości dłoni – drętwienie i sinienie palców. Przeprowadzono badania. ale nikt nie potrafił stwierdzić, co tak naprawdę dolega siatkarzowi. Nie pomagały też lekarstwa sprowadzanie z zachodniej Europy. Kłos igrzyska spędził w szpitalu i groziło mu nawet zakończenie kariery w wieku 21 lat. Po dwóch miesiącach przerwy próbował wrócić do treningów, ale dolegliwości znów dawały znać o sobie. Pomógł dopiero dość niespodziewanie zastrzyk, zaaplikowany siatkarzowi przez felczera podczas obozu treningowego w Lądku-Zdroju. Kłos wrócił do gry, z powodzeniem uprawiał siatkówkę jeszcze przez kilkanaście lat, ale przez tajemniczą dolegliwość stracił szansę na olimpijski występ. /fot. PAP

Paweł Zagumny – słynny polski rozgrywający w trakcie swej kariery również borykał się z wieloma urazami. Z powodu kontuzji kręgosłupa nie zagrał w finałach mistrzostw świata 2002 w Argentynie. Uraz wyeliminował go również z udziału w mistrzostwach Europy 2005. /fot. Cyfrasport

Mateusz Mika – jeden z bohaterów mistrzostw świata 2014, w kolejnych latach zmagał się z większymi, bądź mniejszymi urazami, które zahamowały rozwój jego kariery i wyeliminowały go z gry w drużynie narodowej. Najpoważniejsza była kontuzja, której doznał podczas treningu Trefla Gdańsk w grudniu 2020 roku. Zerwane więzadło krzyżowe w prawym kolanie oznaczało operację, długą rehabilitację i kilka miesięcy przerwy w treningach. /fot. Cyfrasport

Łukasz Żygadło – W 2013 roku podpisał dwuletni kontrakt z Zenitem Kazań. Jeszcze przed startem rozgrywek, podczas jednego z treningów na początku października, doznał poważnej kontuzji skręcenia stawu skokowego. Wykluczyła go ona z gry na cały sezon, a Zenit sprowadził w zastępstwie Nikolę Grbicia. Żygadło wrócił do treningów dopiero w marcu, po długiej rehabilitacji. Po sezonie rozwiązał kontrakt z klubem. /fot. Cyfrasport

Bartosz Kurek – kontuzja kręgosłupa wykluczyła siatkarza Onico Warszawa z gry w połowie kwietnia 2019, tuż przed półfinałem PlusLigi. Przeszedł operację mikrochirurgiczną kręgosłupa lędźwiowego i od tego czasu miał trzymiesięczną przerwę w treningach. MVP mistrzostw świata 2018 nie zagrał więc w znacznej części sezonu reprezentacyjnego – w Lidze Narodów, turnieju kwalifikacyjnym do igrzysk w Tokio i w mistrzostwach Europy. Wrócił dopiero na początku października i wystąpił w Pucharze Świata. /fot. Cyfrasport

Zbigniew Bartman – uraz wykluczył atakującego reprezentacji Polski już w pierwszym meczu turnieju finałowego Ligi Światowej w Gdańsku. Siatkarz naderwał mięsień dwugłowy łydki w piątym secie spotkania z Bułgarią i musiał opuścić boisko. Nie mógł pomóc kolegom w kolejnych spotakniach, w których wywalczyli brązowy medal tej imprezy. Po kilku tygodniach rehabilitacji siatkarz wrócił do gry. Rok wcześniej, w meczu ligi włoskiej Bartman skręcił nogę uderzając w metalowe nogi stanowiska sędziowskiego. /fot. Cyfrasport

Mariusz Wlazły – słynny polski atakujący z urazami borykał się wielokrotnie. W 2007 roku w związku z problemami zdrowotnymi nie zagrał w mistrzostwach Europy. Skurcze spowodowane przeciążeniem organizmu były wówczas zmorą tego zawodnika. W grudniu 2007 roku, podczas turnieju kwalifikacji olimpijskich w Szombathely skręcił staw skokowy. W trzecim meczu igrzysk w Pekinie złamał palec i w pozostałych spotkaniach grał na blokadzie. W 2009 ominął go start w mistrzostwach Europy, tym razem leczył kontuzję kolana. W 2014 roku, po powrocie do kadry, doznał urazu stawu skokowego w meczu Memoriału Wagnera z Bułgarią. Ta kontuzja nie okazała się jednak groźna i siatkarz wrócił na mistrzostwa świata, na których wywalczył z drużyną złoto, a indywidualnie nagrodę MVP. /fot. Cyfrasport

Norbert Huber – środkowy Grupy Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle miał za sobą bardzo udany sezon w PlusLidze. Niestety, w trzecim meczu finału z Jastrzębskim Węglem doznał fatalnej w skutkach kontuzji. W jednej z akcji ruszył do ataku i upadł na parkiet. Po chwili koledzy pomogli mu opuścić boisko. Diagnoza nie brzmiała optymistycznie. Uraz ścięgna Achillesa wykluczył Hubera z gry na kilka miesięcy. Siatkarz nie zagra w finale Ligi Mistrzów, nie wystąpi w sezonie reprezentacyjnym – w Lidze Narodów i na mistrzostwach świata w Polsce, ominie go też początek kolejnego ligowego sezonu. /fot. Polsat Sport

Wielu słynnych polskich siatkarzy borykało się w swej karierze z poważnymi kontuzjami. Przypominamy reprezentantów Polski, którym urazy krzyżowały sportowe plany, eliminowały z ważnych imprez, a nawet hamowały rozwój kariery.

SIATKÓWKA SIATKÓWKA KONTUZJE

Zobacz inne galerie:

Polscy siatkarze, którzy walczyli z kontuzjami. Pechowe urazy reprezentantów (ZDJĘCIA)