Pindera: Kobiety biją mężczyzn
Jedenaście medali Polek, w tym trzy złote na bokserskich Młodzieżowych Mistrzostwach Europy w w Asyżu, to potwierdzenie, że ubiegłoroczne sukcesy podczas mistrzostw świata w Albenie nie były przypadkowe. Nasze dziewczyny, jak widać, biją swych kolegów na głowę. Polscy młodzi pięściarze o takich wynikach na razie mogą tylko marzyć.
W Asyżu na najwyższym stopniu podium stanęły dwie juniorki (15-16 lat): Weronika Zakrzewska (60 kg) i Adrianna Jędrzejczyk (63 kg), oraz Elżbieta Wójcik (75 kg), która w kategorii młodzieżowej (17-18 lat) nie ma ostatnio sobie równych. Wójcik była najlepsza przed rokiem w Albenie, a w tym roku w Sofii. W sierpniu leci do Chin na Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie i będzie tam wielką faworytką. Kto wie czy tak rozpędzona nie doleci w 2016 roku do Rio de Janeiro na największą sportową imprezę czterolecia.
Pisząc u sukcesie w Asyżu koniecznie trzeba jeszcze wspomnieć o pozostałych medalistkach i trenerze Tomaszu Różańskim, który jest ojcem tego triumfalnego występu. Srebrne medale trzech juniorek: Agaty Kaweckiej (50 kg), Anety Gojko (70 kg) i Weroniki Pławeckiej (75 kg), oraz Wiktorii Sądej (48 kg) w grupie młodzieżowej, to przecież piękny dodatek do złota. Tak samo, jak brązowe krążki juniorki Patrycji Kiwak (80 kg), czy trzech zawodniczek rywalizujących w kategorii młodzieżowej: obu Justyn, Pietras (60 kg) i Walaś (64 kg), oraz Gabrieli Pawlickiej (plus 81 kg).
Wielka w tym zasługa Tomasza Różańskiego, 38-letniego trenera Róży Karlino, z wykształcenia pedagoga sportu. Dotychczasowe wyniki pokazują, że znalazł właściwy klucz do młodych ludzi, których uczy boksu. Podkreśla w każdym wywiadzie, czy luźnej rozmowie, że bardzo dużą wagę przywiązuje do strony mentalnej. Bez odpowiednich umiejętności trudno o dobre wyniki, ale gdy przychodzi do walki o najwyższe cele i tak najważniejsza jest głowa.
I jeszcze jedno, Różański jest skromny. Podoba mi się, gdy na pytanie, czy uważa się za dobrego trenera odpowiada: gdybym tak uważał, nie byłoby mowy o postępie, tylko zjazd w dół. Każdego dnia uczę się czegoś nowego – mówi młody, zdolny trener, który od nowego sezonu WSB będzie pomagał Jerzemu Baranieckiemu w pracy z drużyną Rafako Hussars Poland. Nie dziwię się prezesowi Jarosławowi Kołkowskiemu, że sięgnął właśnie po niego. Mam tylko nadzieję, że nie straci na tym młodzieżowy boks kobiet.
Pisząc u sukcesie w Asyżu koniecznie trzeba jeszcze wspomnieć o pozostałych medalistkach i trenerze Tomaszu Różańskim, który jest ojcem tego triumfalnego występu. Srebrne medale trzech juniorek: Agaty Kaweckiej (50 kg), Anety Gojko (70 kg) i Weroniki Pławeckiej (75 kg), oraz Wiktorii Sądej (48 kg) w grupie młodzieżowej, to przecież piękny dodatek do złota. Tak samo, jak brązowe krążki juniorki Patrycji Kiwak (80 kg), czy trzech zawodniczek rywalizujących w kategorii młodzieżowej: obu Justyn, Pietras (60 kg) i Walaś (64 kg), oraz Gabrieli Pawlickiej (plus 81 kg).
Wielka w tym zasługa Tomasza Różańskiego, 38-letniego trenera Róży Karlino, z wykształcenia pedagoga sportu. Dotychczasowe wyniki pokazują, że znalazł właściwy klucz do młodych ludzi, których uczy boksu. Podkreśla w każdym wywiadzie, czy luźnej rozmowie, że bardzo dużą wagę przywiązuje do strony mentalnej. Bez odpowiednich umiejętności trudno o dobre wyniki, ale gdy przychodzi do walki o najwyższe cele i tak najważniejsza jest głowa.
I jeszcze jedno, Różański jest skromny. Podoba mi się, gdy na pytanie, czy uważa się za dobrego trenera odpowiada: gdybym tak uważał, nie byłoby mowy o postępie, tylko zjazd w dół. Każdego dnia uczę się czegoś nowego – mówi młody, zdolny trener, który od nowego sezonu WSB będzie pomagał Jerzemu Baranieckiemu w pracy z drużyną Rafako Hussars Poland. Nie dziwię się prezesowi Jarosławowi Kołkowskiemu, że sięgnął właśnie po niego. Mam tylko nadzieję, że nie straci na tym młodzieżowy boks kobiet.
Komentarze