Cech nie mógł wyobrazić sobie lepszego pożegnania. Ostatni mecz legendy

- Ten klub ma wspaniałą historię, ale nigdy nie udało mu się wygrać Ligi Mistrzów, ani Ligi Europy. Swoją przygodę z Arsenalem chciałbym skończyć tak, jak tą z Chelsea. Za czasów mojej gry dla The Blues po raz pierwszy udało nam się triumfować w obu europejskich pucharach. To moje marzenie tutaj, na The Emirates - mówił przed finałem 37-latek.

 

Do tej pory Cech zagrał w europejskich pucharach aż 130 meczów i mimo przegranej rywalizacji z Berndem Leno między słupkami The Gunners w minionym sezonie, to prawdopodobnie on będzie bronił dostępu do bramki w finale w Baku.

 

Zaczynał w Sparcie Praga: w 2002 roku zdobył mistrzostwo Europy z młodzieżową reprezentacją Czech. Po udanym turnieju przeniósł się do Rennes, jednak prawdziwą furorę zrobił na Euro 2004. Udana impreza zaowocowała dużym transferem do Chelsea, gdzie wyrósł na jednego z najlepszych bramkarzy świata, imponującym zwłaszcza warunkami fizycznymi.

 

- Dziwne uczucie, gdy przypominasz sobie pierwszy dzień w klubie. To już 15 lat. Spełniasz swoje marzenia, grasz w najlepszej lidze świata, masz okazję zrobić coś więcej. Jeśli wtedy ktoś powiedziałby mi, że będę rekordzistą w liczbie meczów bez straconej bramki, a przygodę na Wyspach zakończę z tytułami mistrzowskimi oraz triumfami w Europie, nigdy bym w to nie uwierzył - opowiada o swojej historii bramkarz.

 

Najważniejszym momentem w karierze legendy była dogrywka meczu Chelsea z Bayernem w Monachium, 19 maja 2012 roku. Wówczas Czech powstrzymał Arjena Robbena z jedenastu metrów w dogrywce, a później to The Blues podnieśli w górę puchar.

 

- Kiedy widzę obronę rzutu karnego Robbena w finale Champions League, dostaję gęsiej skórki. To był najważniejszy moment w mojej karierze. Przetrwaliśmy, dałem moim kolegom dużo wiary i udało nam się wygrać konkurs jedenastek. Mimo wygranej w LM i LE rok później, nigdy nie oglądałem tamtych spotkań w całości. Trzeba żyć teraźniejszością - powiedział Cech.

 

W środę zagra swój piąty duży finał, a przecież jego kariera mogła zakończyć się przedwcześnie. W 2006 roku jako 24-latek doznał poważnej kontuzji głowy.

 

- Miałem w sobie ogień i pasję, chciałem pokazać wszystkim, że to nie koniec. Znalazłem drogę do powrotu, ale uzmysłowiłem sobie, że na świecie są ważniejsze sprawy niż futbol. Każdy dzień jest ważny. Jeżeli masz w perspektywie finał dużego turnieju, musisz mieć świadomość, że to może być twój ostatni wielki mecz. Jednym z powodów przyjścia do Arsenalu jest marzenie o wygraniu pucharu z klubem. To byłoby doskonałe zwieńczenie mojej kariery - zakończył.

 

Wiele wskazuje na to, że po zakończeniu kariery zawodniczej w Arsenalu, 37-latek zostanie... dyrektorem sportowym Chelsea, w której spędził 11 lat jako bramkarz. Ciężko więc wyobrazić sobie lepsze zwieńczenie kariery, niż mecz o dużą stawkę między oboma klubami, które ma w sercu weteran.