Śmierć na ringu w Chicago! Boks musi się zmienić?

Patrick Day nie musiał boksować. Pochodził z dobrej, średnio zamożnej rodziny, ale pięściarstwo zawsze było jego wielką pasją. Był dwukrotnie mistrzem USA amatorów, wygrał turniej o Złote Rękawice w Nowym Jorku, był jednym z kandydatów do drużyny olimpijskiej USA. W 2019 roku zdobył pas IBF Intercontinental.

Patrick nie tylko był znakomitym pięściarzem, ale każdy kto go znał prywatnie mówił o nim jak o człowieku, który zawsze chciał pomagać innym. Potrafił dzielić karierę sportowca na najwyższym światowym poziomie, ze skończeniem studiów. Marzył o tym, by założyć własny klub, gdzie odpowiednie przygotowanie treningowe, połączone byłoby z odpowiednią odnową biologiczną, a także żywieniem.

Tragedia Patricka Day’a polega także na tym, że tym razem nikt nie popełnił żadnego błędu: Day miał po trudnej, czerwcowej walce  z Adamesem dokładne badania, które wykazały, że jest w pełni zdrowy, gotowy na dalsze wyzwania sportowe. Nie było w jego pojedynku różnicy w poziomie zawodników - jego rywal, Charles Conwell był klasyfikowany nieco wyżej niż Patrick, ale według zgodnej opinii, był to pojedynek równych sobie rywali.

Patrick Day był w sobotniej walce dwukrotnie na macie ringu, ale za każdym razem wstawał do walki, a sędzia Celestino Ruiz nie miał żadnych podstaw by przerwać pojedynek. Także w  momencie ostatniego nokdaunu, w dziesiątej rundzie postąpiono tak, jak przewidują przepisy - byli przygotowani lekarze, pięściarza natychmiast przewieziono do pobliskiego szpitala, gdzie znajdował się pod najlepszą specjalistyczną opieką lekarska.  To niczego nie zmieniło, nie pomogło - Patrick Day zmarł na szpitalny łóżku nie odzyskując przytomności, otoczony najbliższymi, trenerem i mentorem.

Czy boks musi się zmienić? Chyba nie ma innej możliwości, a debata nad tym, co zmienić by pięściarze byli bezpieczniejsi zaczęła się już znacznie wcześniej. Większe, bardziej amortyzujące uderzenie rękawice? Kaski na głowach? Krótsze rundy?

Każda z tych zmian drastycznie zmieniłaby jeden z najstarszym sportów olimpijskich, ale chyba nie ma już innego wyjścia. Oczywiście wychodząc na ring każdy z pięściarzy zdaje sobie sprawę z ryzyka, tak samo jak jest prawdą, że boks znacznie większą liczbę młodych ludzi uratował niż zabrał. Od Anthony’ego Joshuy i Mike Tysona, poprzez wielu polskich pięściarzy, często słyszymy - "nie wiem, co by ze mnie było, czy byłbym wśród żywych, gdyby nie boks". My to wszyscy wiemy, ale to życia Patrick’owi Day’owi nie przywróci.