El. Euro 2020. Surma: W Izraelu czułem się bardzo bezpiecznie

Szkoleniowiec drugoligowej Garbarni Kraków nie ukrywa, że czuł się w Izraelu bardzo bezpiecznie. - Mieszkałem w Hajfie, czyli na północy i stamtąd dojeżdżałem do Sachnin na treningi. Izrael, a głównie Tel Awiw, bywa ostrzeliwany ze Strefy Gazy, która znajduje się na południu. Grając w piłkę zwiedziłem najważniejsze turystyczne atrakcje, a także miejsca religijnego kultu. Pamiętam, że jadąc do Betlejem, a także nad Morze Martwe, które znajduje się przy granicy z Jordanią, trzeba było sprawdzić, czy te rejony, ze względów bezpieczeństwa, nie zostały akurat zamknięte dla odwiedzających. Ja jednak czułem się w tym kraju wyjątkowo komfortowo i nie byłem świadkiem żadnych incydentów ani groźnych sytuacji – podkreślił.

Rekordzista pod względem liczby występów w polskiej ekstraklasie (rozegrał 559 meczów) miał okazję wcześniej, jako piłkarz Wisły Kraków, gościć w Izraelu. W 1997 roku na zgrupowanie do tego kraju zabrał „Białą Gwiazdę” trener Wojciech Łazarek, który prowadził poprzednio Hapoel Tayibe. - I doszło do dość zabawnej sytuacji. Miałem wtedy 20 lat, natomiast do starszych chłopaków dzwoniły przerażone żony, które mówiły, na bazie medialnych przekazów, że w Izraelu trwa wojna. Tymczasem my normalnie trenowaliśmy i nie widzieliśmy żadnego poruszenia ani oznak zbrojnego konfliktu – dodał.

Surma trafił do Maccabi Hajfa, a następnie przeszedł do Bene Sachnin – najbardziej utytułowanego arabskiego klubu w Izraelu. - Pod granicą z Libanem mieszkają głównie Arabowie, ale nie brakuje też Żydów. I wszyscy razem normalnie, pokojowo egzystują. To był dla mnie szok, że nie wyczuwało się żadnej wrogości, ale jeszcze lepsze relacje panowały w naszym zespole. W pierwszej „11” grało sześciu-siedmiu Arabów, trzech Żydów i Polak. W drużynie nie było jednak żadnego podziału i panowała pełna tolerancja. Szanowaliśmy się i respektowaliśmy swoje zwyczaje oraz święta. Wiele razy przerywaliśmy treningi, żeby Arabowie mogli w wyznaczonym czasie się pomodlić. I modlili się na boisku. Naszym trenerem był wówczas Żyd, którego Arabowie bardzo lubili i niesłychanie szanowali – stwierdził.

O życzliwości mieszkających w Izraelu Arabów miał okazję przekonać się także ojciec piłkarza, który przyjechał na jeden z ligowych meczów. - Powiedziałem działaczom, że tata będzie na trybunach, a oni potraktowali go jak super Vipa. Skakali nad nim, częstowali różnego rodzaju smakołykami i co chwila donosili specjalną mocą kawę, bez której w tym upale ciężko im było funkcjonować. Gotowi byli spełnić każdą jego zachciankę. Tata powiedział mi później, że czuł się jak król – przyznał.

Po ośmiu kolejkach Polska z dorobkiem 19 punktów otwiera tabelę grupy G. Biało-Czerwoni zapewnili sobie udział w przyszłorocznym czempionacie Starego Kontynentu, natomiast ich najbliższy rywal jest z 11 „oczkami” piąty i ma iluzoryczne szanse na wywalczenie awansu. - Ta historia powtarza się od lat. Przed każdymi eliminacjami kibice mają wielkie nadzieje i wszystko kończy się jeszcze większym rozczarowaniem. Teoretycznie nic im nie brakuje. Baza w Izraelu jest na najwyższym poziomie, bo takiego ośrodka treningowego jak Maccabi Hajfa nie ma żaden zespół w Polsce. Ze względu na niesamowite upały tam roślinność usycha, ale murawy mogą stanowić wzór dla innych krajów. Graliśmy na dywanach. Kluby są bogate, bo stać je na sprowadzenie klasowych piłkarzy i nieźle sobie radzą w europejskich pucharach, ale nie znajduje to przełożenia na wyniki reprezentacji. I kolejny raz kibice będą musieli obejść się smakiem. A nadzieje, jak zwykle, odżyją przed kolejnymi kwalifikacjami – podsumował.