Kraina talentów? Siła rosyjskiej siatkówki pochodzi z... Ukrainy!

Upadłe potęgi światowej siatkówki

Reprezentacja Ukrainy nie należy do potentatów światowej siatkówki. W finałach mistrzostw świata grała tylko raz – w 1998 roku, zajmując 10. miejsce. Na Starym Kontynencie również zalicza się do grona średniaków. W 2019 roku po kilkunastu latach przerwy zdołała zakwalifikować się do finałów mistrzostw Europy i zajęła w nich 7. miejsce. Ukraińcy dość niespodziewanie zdołali w 1/8 finału ograć Belgów (3:2), ale w ćwierćfinale ulegli 2:3 Serbom – późniejszym triumfatorom imprezy.

Ukraina zawsze była bogata w siatkarskie talenty i tamtejsi siatkarze byli ważnymi ogniwami reprezentacji Związku Radzieckiego. Od lat dziewięćdziesiątych liga ukraińska nie była w stanie zatrzymać najlepszych siatkarzy ani poziomem sportowym, ani warunkami finansowymi. Czołowi gracze wybierali Rosję, ze względu na znajomość języka i łatwość aklimatyzacji. Rosyjska Superliga ma twarde limity obcokrajowców (obecnie można mieć dwóch zagranicznych siatkarzy w drużynie), dlatego tamtejsze kluby często oferowały ukraińskim siatkarzom pozbycie się statusu obcokrajowca. Wielu z tych graczy nigdy nie wystąpiło nawet w kadrze Ukrainy, co ułatwiło Rosjanom sprawę w kwestii powołania ich do drużyny narodowej.

Ostatni przykład to Dmytro Paszycki, który urodził się w Kijowie, ale na Ukrainie mieszkał tylko trzy lata. Nigdy nie wystąpił w ukraińskiej reprezentacji. W rosyjskiej Superlidze grał w drużynie Kuzbass Kemerowo (2017–20), z którą w 2019 roku wywalczył mistrzostwo kraju. 32-letni środkowy od przyszłego sezonu będzie występował w Zenicie Petersburg.

Były siatkarz Asseco Resovii otrzyma rosyjskie obywatelstwo! Czy zagra w reprezentacji?

Rosyjscy dziennikarze przygotowali listę zawodników pochodzących z Ukrainy, którzy występowali w reprezentacji Rosji (w nawiasie miejsce urodzenia):

• Dmitrij Muserski – środkowy/atakujący (Makiejewka w obwodzie donieckim).
• Siemion Połtawski – atakujący (Odessa).
• Roman Jakowlew – atakujący (Charków).
• Taras Chtiej – przyjmujący (Zabuże w obwodzie lwowskim).
• Aleksandr Kosariew – przyjmujący (Równe).
• Dmitrij Fomin – przyjmujący (Sewastopol).
• Siergiej Baranow – atakujący/przyjmujący (Gorłówka w obwodzie donieckim).
• Nikołaj Pawłow – atakujący (Połtawa).
• Andriej Kuzniecow – przyjmujący (Połtawa).
• Pawieł Moroz – atakujący (Czerwonogród w obwodzie lwowskim).
• Władimir Mielnik – przyjmujący (Charków).
• Konstantin Bakun – atakujący (Donieck).
• Artiom Smolar – środkowy (Horodnia w obwodzie czernihowskim).
• Wadym Lichoszerstow – środkowy (Charków).

Wszyscy wymienieni gracze występowali w reprezentacji Rosji, najwięcej gier z tej grupy ma na koncie Muserski (171) – bohater olimpijskiego finału z Londynu. Przypomnijmy, że Muserski zdołał zagrać w drużynie juniorów Ukrainy, ale nie rozegrał ani jednego meczu w dorosłej reprezentacji tego kraju, nie jest więc uważany za gracza naturalizowanego. Oprócz wymienionych zawodników jest jeszcze spora grupa siatkarzy, którzy nie zagrali dla "Sbornej", ale wyróżniali się w Superlidze. Przykładem choćby przyjmujący Maksim Pantielejmonienko, który był wstępnie powołany do kadry na Ligę Światową 2011, ale później go skreślono.

Jak mogłaby wyglądać potencjalna reprezentacja Ukrainy AD 2020, gdyby tamtejsi trenerzy mogliby skorzystać ze wszystkich pochodzących z tego kraju zawodników? Dziennikarze sport.business-gazeta.ru pokusili się o zestawienie takiej drużyny:

rozgrywający: Dimitris Filipow (Grecja), Władysław Didenko (Ukraina).
przyjmujący: Ołeh Płotnycki (Ukraina), Denis Kaliberda (Niemcy), Jan Jereszczenko (Ukraina), Tymofii Polujan (Ukraina).
atakujący: Dmytro Wijecki (Ukraina), Konstantin Bakun (Rosja).
środkowi: Dmitrij Muserski (Rosja), Dmytro Paszycki (Rosja), Wadym Lichoszerstow (Rosja), Dmytro Teriomenko (Ukraina).
libero: Horden Browa (Ukraina), Denis Fomin (Ukraina).

trener: Jurij Filippow.

Czy tak zestawiona drużyna byłaby w stanie ugrać coś na wielkim turnieju, np. wywalczyć medal mistrzostw Europy?