Kto bokserem roku, czyli naj, naj, naj w Polsce w 2020 według Kostyry

UFC: Wielka walka Błachowicza potwierdzona! Znamy datę pojedynku

Najlepszy bokser bez podziału na wagi

Michał Cieślak (20-1, 14 KO)

Nikt z Polaków nie był w 2020 roku tak blisko wielkiego sukcesu jak on. Przegrał o mistrzostwo świata WBC w cruiser z Ilungą Makabu po bardzo twardej walce, w niecodziennych okolicznościach, wśród wrogiego tłumu, w napiętej atmosferze (ucieczka promotorów przed walką, zamieszanie z kasą), w niesprzyjającym klimacie. Potem na PBN wygrał przez KO w 6 r z twardym Taylorem Mabiką, który nie zwykł przegrywać przed czasem (o czym przekonali się wcześniej Krzysztof Włodarczyk, Krzysztof Głowacki i Mateusz Masternak).

Największy bohater

Kamil Szeremeta (21-1, 5 KO)

Przegrał sromotnie z Genadijem Gołowkinem o mistrzostwo świata IBF w średniej, ale pokazał wielki hart ducha. Cztery razy padał na deski, ale wstawał i walczył dalej, nie poddawał się. Ilu by pokazało takie serce do walki?. „Szeremeta to wielki twardziel” - chwalił Kamila promotor walki Eddie Hearn i zapowiedział, że da mu jeszcze szansę w dużej walce. Absolutnie Kamil na to zasłużył.

Najwytrwalszy

Damian Wrzesiński (21-1-2, 6 KO)

Walczy od 2013 roku, tylko jedna (niezasłużona, MD) przegrana z Bauwensem w 2017 roku. 3 wygrane walki w 2020. I wciąż czeka na wielką szansę. Oby doczekał się w 2021 roku. Wzór boksera, człowieka, nauczyciela dla młodzieży i ojca. Sympatyczna postać. Znajdziecie kogoś kto go nie lubi? Lepiej szukajcie igły w stogu siana.

Największy pechowiec

Krzysztof Głowacki (31-2, 19 KO)

Z listy jego kontuzji można byłoby stworzyć Trylogię. Gdy w końcu się wyleczył, nic go w końcu nie bolało i miał walczyć z Lawrencem Okolim o mistrzostwo świata dopadł go wirus i musiał odwołać pojedynek. Nie walczył od czerwca 2019, od pechowego pojedynku (przegranej z Briedisem o MS WBO po chamskim, kryminalnym faulu rywala). Jak tu pocieszyć pechowego, przesympatycznego Główkę? Może cytatem z Biblii „Z rana bywa smutek, wieczorem wesele”. Wierzę, że to wesele Główki jeszcze przed nim.

Największe rozczarowanie

Robert Parzęczewski (25-2, 16)

Już promotorzy szykowali mu dużą walkę na Wyspach Brytyjskich, ale niespodziewanie przegrał przez nokaut w 2 rundzie z Chusanowem. 40-letni Uzbek ściął go lewym sierpowym i sędzia Robert Gortat przerwał pojedynek, chociaż do końca brakowało tylko kilka sekund i Parzęczewski miał wyraźną przewagę. To jest boks, jedno zagapienie i płacisz straszną cenę. Robert wróci.

Najbrutalniejszy nokaut

Nikodem Jeżewski (19-1-1, 9 KO)

Przyjął walkę z Lawrencem Okolim (15-0, 12 KO) z kilkudniowym wyprzedzeniem i zapłacił straszną cenę. Przegrał przez TKO w 2 rundzie.

„Wiedziałem, gdzie idę, Zaryzykowałem. Teraz muszę zmierzyć się z porażką. Nie ukrywam, że bardzo boli. Boks to brutalny i samotny sport” - napisał po przegranej.

Po ciosach Okoliego, Nikodem wykonał dziwny taniec, bo nogi zrobiły mu się jak z waty. Komentatorzy DAZN porównywali to do tańca Zaba Judaha z Kostią Cziu. Mnie bardziej przypominał taniec Trevora Berbicka w walce z młodym Mikem Tysonem w 1986 roku. Berbick dostał lewym sierpowym w skroń, padał, wstawał, potykał się, znów padał dopóki nim wyliczył go Mills Lane. Potem walczył jeszcze do 2000 roku, w ostatniej walce, mając 46 lat zdobył mistrzostwo Kanady.

Nikodemowi życzę zdrowia i wielu lat w ringu (chociaż może nie tak długo jak Berbick). Mam nadzieję, że jeszcze skomentuję wiele jego walk.

Największa nadzieja

Fiodor Czerkaszyn (16-0,11 KO)

Potencjał na mistrza świata. Ale w 2019 roku stoczył tylko jeden pojedynek (znokautował Patricka Mendyego), z drugiego wyeliminował go Covid 19. W 2021 roku jeszcze raczej nie powalczy o MS, ale w 2022 widzę go na tronie.

Największy talent

Kamil Bednarek (6-0, 3 KO)

Zadebiutował w październiku 2019 i szybko – jak na pandemiczne czasy – zebrał 6 zwycięstw, najcenniejsze przez TKO z doświadczonym Bartłomiejem Grafką. Dobrze prowadzony, może zajść daleko. Raczej nie do mistrzostwa świata, ale na pewno do walki o mistrzowski pas i trochę mniejsze trofea (mistrzostwo Europy?).

Największy transfer

Fiodor Łapin z Knockout Promotion do Queensberry Promotion

Z nazwiskiem najwybitniejszego dzisiaj polskiego trenera związane są właściwie wszystkie wielkie sukcesy najsilniejszej polskiej grupy bokserskiej. Po 17 latach pracy Fiodor zdecydował się zmienić pracodawcę, chociaż zadeklarował pomoc w trenowaniu czołowych zawodników KP, także jako sekundant (vide walka Szeremeta – GGG).

Szkoda, że były już pracodawca Łapina – który do tej pory był takim dyplomatą, że jak kiedyś żartowałem „gdy idzie po schodach, to nie wiadomo czy schodzi czy wchodzi” - tym nie wytrzymał ciśnienia. Rozumiem jego rozczarowanie, ale mógł się zachować bardziej dyplomatycznie. Niektóre słowa i zarzuty były niepotrzebne.

Nadzieja kobieca 
Laura Grzyb (5-0, 3 KO),

Od kiedy pas WBO straciła Ewa Brodnicka (przegrywając z Mikaelą Mayer), nie mamy wśród kobiet mistrzyni świata. Największą nadzieję na zdobycie przez Polkę pasa czempionki wiążę z trenowaną przez Piotra Wilczewskiego 25-letnią Laurą. Ma wszystkie narzędzia, żeby pójść w ślady Ewy Brodnickiej i Ewy Piątkowskiej.

Życzę wszystkim kibicom boksu i naszym bokserom Szczęśliwego Roku 2021. Oby był lepszy niż ten który odchodzi.