"Tak dla sportu, Nie dla agresji i przestępczości". Sport to dobry życiowy wybór

Prawie każdy mały chłopiec marzy o tym, aby zostać piłkarzem. To niezmiennie najpopularniejsza dyscyplina, która dzięki wysokiej dostępności uprawiana jest na masową skalę. – I u mnie było podobnie. Chciałem być piłkarzem i mając kilka lat bardzo dużo w piłkę grałem, obserwując też starszych kolegów, którzy radzili sobie wówczas znacznie lepiej. Miałem to szczęście, że wokół mnie nie brakowało osób, które namawiały do wychodzenia na podwórko i wspólnej aktywności wśród rówieśników. To często kluczowe, aby dorośli, czy to rodzice czy nauczyciele, zachęcali do sportu – mówi mistrz olimpijski w rzucie młotem Wojciech Nowicki, który jako uczeń szkoły podstawowej uczęszczał na treningi piłkarskie w Jagiellonii Białystok.

Aktywność już od dziecka

Młodzieńcze lata ze sportem wspomina bardzo dobrze również dziś, gdy spogląda na nie z perspektywy osiągającego światowe sukcesy zawodnika. – W młodości tworzą się relacje, zawiązują pierwsze przyjaźnie, a część z nich zostaje na długie lata. Doceniam to, że zamiast siedzieć w domu spędzałem czas aktywnie, bo to mocno mnie jako człowieka ukształtowało – zauważa utytułowany sportowiec.

Na swą sportową drogę Wojciech Nowicki wybrał ostatecznie lekkoatletykę w barwach białostockiego Podlasia. W konkurencji rzutu młotem osiągnął spektakularne wyniki – trzykrotnie sięgał po brąz mistrzostw świata, złoto i brąz przywoził z mistrzostw Europy, a ukoronowanie kariery stanowią olimpijskie krążki – brąz w Rio de Janeiro w 2016 roku, czy wreszcie złoto, po które sięgnął w ubiegłym roku w Tokio. W dużej mierze to pokłosie zdecydowanego stawiania na sport od najmłodszych lat. – Sport uczy determinacji, wyznaczania celów, a następnie ich osiągania. Gdyby nie moja aktywność, kiedy byłem dzieckiem, to jestem przekonany, że tych wszystkich medali nie byłoby. Droga, którą ja obrałem była najlepszą z możliwych – dodaje 33-latek.

Spełniane marzenia

– Sport był ze mną i moją rodziną od zawsze. Od dziecka uprawiałem w zasadzie każdą dyscyplinę, jaką tylko miałem okazję w danym czasie. Później dopiero w lekkoatletyce odnalazłem swoją największą pasję – mówi z kolei Dawid Tomala, mistrz olimpijski z Tokio na 50 kilometrów, który zanim zaczął uprawiać chód sportowy realizował się w biegach na różnych dystansach.

Jak sam przyznaje, postawienie w młodości na sport – i to w różnych jego formach – było z wielu względów właściwym wyborem. – To świetny sposób na kształtowanie charakteru i dyscypliny. Sport daje również możliwość rozwoju fizycznego, a więc sprawności i koordynacji, czy wreszcie pokonywania własnych barier poprzez osiąganie kolejnych rekordów. Mogę rywalizować z najlepszymi zawodnikami, a to zawsze było dla mnie ogromną motywacją – tłumaczy Tomala, przed olimpijskim sukcesem wielokrotnie sięgający po miano najlepszego chodziarza w Polsce.

Tomala przyznaje, że sport to najlepsza droga do tego, aby poznawać nowych ludzi i nawiązywać przyjaźnie, a ponadto odwiedzać również ciekawe miejsca na świecie. – Realizuję tak naprawdę swoje marzenia i tak może być w przypadku każdego dziecka korzystającego z dobrodziejstw, jakie niesie ze sobą sport – dopowiada polski mistrz.

Właściwy rozwój

Znani sportowcy, w myśl założeń kampanii „TAK dla sportu, NIE dla agresji i przestępczości”, sfinansowanej ze środków Funduszu Sprawiedliwości, którego dysponentem jest Minister Sprawiedliwości, stanowią dla młodego pokolenia wzorce do naśladowania. Rola autorytetów w systematycznym zachęcaniu do sportu jest nie do przecenienia. Podążając za swoimi sportowymi idolami młode osoby właściwie się rozwijają, a postawienie na sport sprzyja skutecznemu przeciwdziałaniu przestępczości, redukując wszelkie patologie społeczne czy współczesne uzależnienia od nowych multimediów.