Mija 70 lat od jednego z największych sukcesów polskiego boksu
W środę mija 70 lat od jednego z największych sukcesów w historii polskiego boksu amatorskiego. W zakończonych 24 maja 1953 roku w Warszawie mistrzostwach Europy biało-czerwoni wywalczyli dziewięć medali: pięć złotych, dwa srebrne i dwa brązowe.
Na najwyższym stopniu podium w 10. edycji ME stanęli: Henryk Kukier (waga musza), Zenon Stefaniuk (kogucia), Józef Kruża (piórkowa), Leszek Drogosz (lekkopółśrednia) i Zygmunt Chychła (półśrednia).
ZOBACZ TAKŻE: Devin Haney obronił tytuły WBA, WBC, WBO i IBF w wadze lekkiej
W przypadku Chychły był to już drugi tytuł, wcześniej triumfował dwa lata wcześniej w Mediolanie.
Srebrne medale w warszawskiej Hali Gwardii (Mirowskiej), gdzie turniej oglądało 44 tysiące widzów, zdobyli Tadeusz Grzelak (półciężka) i Bogdan Węgrzyniak (ciężka), a brązowe Aleksy Antkiewicz (lekka) oraz Zbigniew Pietrzykowski (lekkośrednia).
70 lat temu podopieczni trenerów Feliksa "Papy" Stamma i Pawła Szydły ustanowili trudny, wręcz niemożliwy obecnie do poprawienia rekord - z 10 startujących (było 10 kategorii - od muszej do ciężkiej) aż dziewięciu stanęło na podium, z czego pięciu - na najwyższym. Jedynym, który nie zdobył medalu był Zbigniew Piórkowski - w wadze średniej przegrał pierwszą walkę w ćwierćfinale ze Szwedem Stigiem Sjoelinem.
Najstarszym w ekipie Stamma był wówczas 30-letni Antkiewicz. "Bombardier z Wybrzeża" przystępował do turnieju mając w dorobku dwa medale igrzysk olimpijskich. Bezsprzecznym liderem był Chychła (27 lat), który oprócz złotego medalu ME z 1951 roku, miał na koncie mistrzostwo olimpijskie wywalczone rok później w Helsinkach. Najmłodszymi byli Pietrzykowski (18 lat i 7 miesięcy) oraz 20-latkowie Drogosz i Węgrzyniak.
Żaden z polskich uczestników pamiętnego turnieju 70 lat już nie żyje. Jako ostatni - w grudniu 2020 - zmarł Kukier
Przejdź na Polsatsport.pl