Finał ligi siatkarek. Magiera: W drodze na szczyt, czyli na skrzydłach po marzenia

Awanturnik, który zdobył serca kibiców. Znany siatkarz zakończył karierę

Skład tegorocznego finału nie jest żadną niespodzianką. W przedsezonowych prognozach ekspertów Developres i ŁKS były najczęściej typowane do gry w finale. Ci sami eksperci prognozowali też miejsce w czwórce siatkarkom PGE Grota Budowlanych Łódź oraz BKS-u Bostik Bielsko-Biała. Dalej miała być Moya Radomka Radom i pozostałe drużyny, mało kto jednak wskazał na Energę MKS Kalisz jako spadkowicza. Ale dzisiaj skupmy się na finale rozgrywek.

ZOBACZ TAKŻE: Trzy szybkie sety w Mielcu. Rywalizacja o 7. miejsce w Tauron Lidze rozstrzygnięta

Przed finałem Pucharu Polski w Elblągu nasi eksperci – Joanna Kaczor-Bednarska i Jakub Bednaruk - na potrzeby Magazynu #7Strefa poproszeni zostali o wskazanie największych atutów i mankamentów obu drużyn, a wszystko po to, aby wytypować faworyta rywalizacji. Oboje wskazali wówczas na niewielką przewagę Developresu. Jak patrzą na finałowe starcia dziś, przed rozpoczęciem batalii, mając w pamięci fakt, że Puchar Polski pewnie wygrały rzeszowianki, kompletnie dominując przeciwnika oraz że obydwa mecze w fazie zasadniczej rozgrywek ligowych wygrały siatkarki… ŁKS-u? I oczywiście, że w tak zwanym międzyczasie – w ciągu dwóch dni – w obu klubach doszło do zmian na stanowisku trenerskim; w ŁKS-ie Alessandro Chiappiniego zastąpił Zbigniew Bartman, a w Developresie Michała Maska Stephane Antiga. I od trenerów zacznijmy może „badanie sił” obu drużyn.

Bartman, który nie ma żadnego doświadczenia w trenerskiej pracy, zaczął swoją przygodę w ŁKS-ie z małymi przygodami, wygrywając po tie-breaku mecz z MKS-em Kalisz oraz przegrywając derbowe starcie z Budowlanymi. W pierwszej rundzie play off nieoczekiwanie przegrał pierwszy mecz z Ita Tools Stalą Mielec, ale w drugim i trzecim spotkaniu nie dał rywalkom najmniejszych szans. W półfinale, ponownie w derbowym starciu, potrzebował dwóch spotkań, aby wyeliminować Grota Budowlanych, a w drugim niezwykle dramatycznym meczu dokonał niezwykle trafnych decyzji dotyczących zmian w składzie i ustawieniu, które miały decydujący wpływ na końcowy wynik meczu i awans do finałowej rozgrywki.

Antiga, który powrócił do Rzeszowa po czterech sezonach zakończonych czterema srebrnymi medalami na razie większych przygód nie odnotował.

– Patrząc na kwestię trenerską, to nie da się tego porównać, nie ma szans, bo niby jak to zrobić – retorycznie pyta Jakub Bednaruk.

– Na pewno większe doświadczenie ma Antiga, ale myślę, że ciąży na nim presja związana z tymi wcześniejszymi srebrami. W ŁKS-ie z kolei po awansie do finału nie ma żadnej presji – mówi Joanna Kaczor-Bednarska.

Zajmijmy się zatem sytuacją na poszczególnych pozycjach i zacznijmy od rozegrania. Z jednej strony Katarzyna Wenerska, dziś podstawowa reprezentantka Polski, z drugiej strony aspirująca do gry w reprezentacji Marlena Kowalewska, który w trudnym przejściowym czasie naszej kadry była w niej nominalną „jedynką”.

– Dla mnie remis – mówi Kaczor-Bednarska.

– Dla mnie też, choć obie grają inaczej od siebie – mówi Bednaruk.

Środek siatki to prawdziwe bogactwo po obu stronach. Kto wie, czy na tej pozycji nie mamy tutaj zdecydowanie najwięcej jakości. Agnieszka Korneluk i Magdalena Jurczyk to podstawowe środkowe w kadrze Stafano Lavariniego, gdzie też grają z Wenerską. W rezerwie jest jeszcze Weronika Centka-Tietaniec mocno pukająca do drzwi kadry. W ŁKS-ie mamy Klaudię Alagierską, też podstawowa kadrowiczkę oraz Anne Obiałę, która była podstawową środkową w kadrze w pierwszym roku pracy Lavariniego, a dzisiaj jest liderką łódzkiej drużyny i chyba ze wszystkich wymienionych prezentuje najrówniejszą, dodajmy – bardzo wysoką formę.

– Remis – mówi Joanna.

– Remis i to bez zastanowienia – mówi Jakub.

Tutaj jeszcze mały suplement odnośnie do Agnieszki Korneluk, która po tym sezonie przeniesie się do ligi tureckiej i może to zrobić z prawdziwym przytupem, jeśli w finałowych starciach wywalczy minimum 15 punktowych bloków, bo właśnie tylu brakuje jej do osiągnięcia magicznej liczby – 1000. Jak dotąd w historii naszych rozgrywek ta sztuka udała się jedynie Zuzannie Efimienko-Młotkowskiej, ale tylko Korneluk spośród blisko siedmiuset sklasyfikowanych w tym rankingu siatkarek legitymuje się średnią powyżej jednego bloku na set.

Reprezentacyjne starcie mamy też na pozycji libero. Z jednej strony Maria Stenzel, z drugiej Aleksandra Szczygłowska. Przez długi czas w reprezentacji niepodważalną „jedynką” była Stenzel. Szczygłowska nie zawsze była wtedy drugą libero, zdarzało się bowiem, że grała w kadrze jako nominalna przyjmująca i pojawiała się w drugiej linii na krótkich zmianach do obrony i poprawy przyjęcia. W ostatnim roku zawodniczki zamieniły się rolami.

– Remis – mówią zgodnie nasi eksperci.

Na razie same remisy, ale finałowa rywalizacja remisem na pewno się nie zakończy. Kluczowy może pokazać się zatem atak. Tutaj zarówno Joanna Kaczor-Bednarska jak i Jakub Bednaruk widzą przewagę Developresu – Sabriny Machado i jej zmienniczki Bruny Honorio. W ŁKS-ie przez większą część sezonu grała Anastazja Hryszczuk, ostatnio podstawowy plac wywalczyła sobie Weronika Gierszewska.

– Według mnie tutaj Rzeszów ma największą przewagę ze wszystkich pozycji – mówi Bednaruk. – Półfinał ŁKS grał praktycznie bez prawego skrzydła.

No to zostało nam jeszcze przyjęcie. W Developresie mamy Monikę Fedusio i Maritt Jasper uzupełniane przez Aleksandrę Dudek, w ŁKS-ie Natalię Mędrzyk, Zuzannę Górecką i Lanę Scukę.

– Ja tutaj widzę przewagę łódzkiej drużyny – mówi Kaczor-Bednarska. – Przyjęcie blisko, bo ostatnio Górecka i Mędrzyk zwyżkują, Scuka też rośnie, ale jednak stawiam na parę… rzeszowską – dodaje Bednaruk, który jest przekonany, że to skrzydła będą przysłowiowym języczkiem u wagi. – Skupiłbym się jednak na prawym ataku. Tutaj widzę największą przewagę i element który może decydować o złocie, kiedy reszta jest w miarę równa. Oczywiście dwie młode w ŁKS mogą w pewnym momencie odpalić, ale jak na razie duże granie przytłacza łódzkie atakujące.